De Vleeschhouwerij

De kwast van Sonna Krom.

Zijn we uitgekeken op het kleurtje van de huiskamerwand dan gaat de kwast er over. Dat kan ook een wijk overkomen. Bulldozers en zandschuivers doen een gebied uit het stadsbeeld verdwijnen. Weg er mee. Dit overkwam De Krim in Enschede. De afdakwoningen waar nu V en D en De Bijenkorf het uitzicht bepalen, moesten het ontgelden. Zelfs straatnamen mochten niet meer in herinnering oproepen. Families van toen werden over de stad verspreid. De gemeentelijke overheid en ook de bevolking hadden het niet zo op met ‘Die van de Krim’. Het was niet het visitekaartje van Enschede!

Nu tachtig jaar verder is er de kunstenares Sonna Krom die het kleurrijke leven van deze scharrelaars, lompenboeren, kermisklanten respectvol in beeld brengt. Ze biedt oog aan hun sociale leven van samen en elkaar. Sonna heeft met deze mensen wat de dichter Bertolt Brecht voelt voor afgeleefde en afgedankte dingen.

Van alle dingen het liefst zijn mij de gebruikte.
De koperen schalen met blutsen en stompe randen.
De messen en vorken, waarvan de houten heften
versleten zijn door vele handen: zulke vormen
leken mij het edelst. Zo ook de stenen plavuizen om
oude huizen die afgesleten zijn door vele voeten,
afgeslepen en waartussen plukjes gras groeien.
Dat zijn gelukkige dingen.

Sonna is een mensenvrouw die van het echte en oprechte houdt. Dit vindt ze in de onverschrokkenheid, het rebelse, het ‘Ik Jan Cremer’ van de toenmalige Krimbewoner. Op een immens doek van 280 bij 350 cm schilderde ze ‘De oude Krim’. Enkele jaren geleden werd dit voor het eerst getoond in de Fabrieksschool van Enschede. In haar atelier te Haaksbergen schilderde ze er aan verder, maar zoomde ook in op enkele aparte personen die ze dicht op hun huid in portret bracht. Deze doorleefde levens komen nu te hangen in De Vleesch¤houwerij.

De kwast van Sonna Krom haalt steeds verder De Krim in kleurrijke naaktheid op. Body Talk in Town. Spoorzoeken in die tijd. Een tentoonstelling om mee te maken